თენდება… ვიღვიძებ, დიდი სისწრაფით ვიცვამ რაც ხელში მხვდება, ყავას ვსვამ და ქუჩაში გავდივარ მორიგი გასეირნებისთვის. კვლავ ადამიანებზე ვაპირებ დაკვირვებას. მინდა ბოლომდე შევისწავლო რაც შეიძლება მეტი ტიპაჟი. ჰოდა, ახლაც ჩემი სახლიდან გამომავალ ბილიკზე ვდგავარ და ვფიქრობ, საით წავიდე. ძალიან შორს ჩანს გოგონა.
„ახალი დაკვირვების ობიექტი“ -ვფიქრობ მე.
სასწაფოდ უახლოეს სკამზე ვჯდები და გოგონას „შესწავლას“ ვიწყებ. აცვია ისე, როგორც ტიპიურ თინეიჯერს ანუ ტყავის ქურთუკი, ჯინსი და კეტები, არადა ვაკვირდები და სხვა სტილი უფრო მოუხდება. წარმოვიდგინე მასზე პიჯაკი და აშკარად მომწონს. ვარცხნილობას ვერ დავუწუნებ. ახლა ვცდილობ ღრმად ჩავწვდე გოგონას სულიერ სამყაროს. მისი ნაბიჯები დამაჯერებელია, ის სამართლიანი და მებრძოლი ჩანს. თავი ზემოთ აქვს აწეული, მოკლედ, საკუთარი აზრის სისწორეში დარწმუნებულია და პირდაპირია. ერთ რამეს კი ვერ ვკითხულობ მის სახეზე – მხიარულია თუ სერიოზული. რადგან არ ეტყობა, ალბათ, მომენტზეა დამოკიდებული. მხოლოდ ახლა ვხედავ მის მაისურზე წარწერას: „Me, Myself and I. Egoist? Are you fucking kidding me?“. ზედ რომ არ ეწეროს, მის ამ თვისებას ნამდვილად ვერ შევნიშნავდი. შეიძლება არც არის ეგოისტი, უბრალოდ ჰგონია, რომ ასეა. მთელი ამ ხნის მანძილზე მიმიკა არ შეცვლია ანუ გაწონასწორებულია, მაგრამ ეს რა ხდება?ტროტუარზე ჯდება, მაგრამ უცებ, ვიღაცას ხედავს, უფრო სწორად, ვიღაცებს და მათკენ ძალიან, ძალიან ბედნიერი სახით, სწრაფად გარბის. ეს ვიღაცები აშკარად მისი სულის ორი ტყუპისცალია. ტიპიური თინეიჯერი აღარ არის, უკვე განსხვავდება დანარჩენი საზოგადოებისგან.
სახლში დაბრუნებას ვწყვეტ. ადრეა, მაგრამ „დღის გეგმა“ მალე შევასრულე და დასვენებას ვიმსახურებ. პიცას ვუკვეთავ, მის ლოდინში თავს ვერ ვამარცხებ და ცოტა შოკოლადს ვჭამ.
floydian girl's blog 